Το όνομά μου το αγαπώ τι κι αν είναι μεγάλο ή μικρό...
Το όνομά μου είναι πολύ σημαντικό! Είναι το πρώτο στοιχείο του εαυτού μου που δίνω σε κάποιον που γνωρίζω και η πρώτη λέξη που μαθαίνω να αναγνωρίζω. Το όνομά μου που αγαπώ, τώρα καταφέρνω και να το βρω! Αυτός είναι ο στόχος από τα πολλά παιχνίδια που κάναμε αυτές τις μέρες στο νηπιαγωγείο. Και πως αποκτά κανείς το όνομά του; Το διαλέγουν οι γονείς, τους το δίνει ο Θεός, από τον παππού ή την γιαγιά, το δίνει ο νονός ή η νονά...ήταν μερικές από τις απαντήσεις των παιδιών. Πότε; Όταν είμασταν μωρά... σαν αυτό στο κουκλόσπιτο! Αλλά πως το λένε αυτό το μωρό; Δεν έχει όνομα....όχι ακόμα... Κι έτσι αφού προετοιμάστηκαν όλα, έφτασαν όλα τα απαραίτητα, διαμορφώθηκε κατάλληλα ο χώρος, κατασκευάστηκαν μπομπονιέρες (μοιράστηκαν δίκαια οι καραμέλες) αποφασίστηκε το όνομα και η αναπαράσταση της βάπτισης ξεκίνησε! Ο παπάς! Οι συγγενείς και οι καλεσμένοι! Να ζήσει λοιπόν η Μαρία και παντάξιοι οι νονοί! Στη συνέχεια σειρά είχε το αρχικό μας! Αφού το ανακαλύψαμε και το αντιστοιχήσαμε περά
