Το όνομά μου το αγαπώ τι κι αν είναι μεγάλο ή μικρό...

Το όνομά μου είναι πολύ σημαντικό! 

Είναι το πρώτο στοιχείο του εαυτού μου που δίνω σε κάποιον που γνωρίζω και η πρώτη λέξη που μαθαίνω να αναγνωρίζω. 

Το όνομά μου που αγαπώ, τώρα καταφέρνω και να το βρω! 

Αυτός είναι ο στόχος από τα πολλά παιχνίδια που κάναμε αυτές τις μέρες στο νηπιαγωγείο.

 

Και πως  αποκτά κανείς το όνομά του;

Το διαλέγουν οι γονείς, τους το δίνει ο Θεός, από τον παππού ή την γιαγιά, 

το δίνει ο νονός ή η νονά...ήταν μερικές από τις απαντήσεις των παιδιών.

Πότε; 

Όταν είμασταν μωρά...

σαν αυτό στο κουκλόσπιτο!

Αλλά πως το λένε αυτό το μωρό;

Δεν έχει όνομα....όχι ακόμα...

Κι έτσι αφού προετοιμάστηκαν όλα, έφτασαν όλα τα απαραίτητα, 

διαμορφώθηκε κατάλληλα ο χώρος,

κατασκευάστηκαν μπομπονιέρες (μοιράστηκαν δίκαια οι καραμέλες) 

 

αποφασίστηκε το όνομα

και η αναπαράσταση της βάπτισης ξεκίνησε!

Ο παπάς!

Οι συγγενείς και οι καλεσμένοι!

Να ζήσει λοιπόν η Μαρία και παντάξιοι οι νονοί!

Στη συνέχεια σειρά είχε το αρχικό μας!

Αφού το ανακαλύψαμε και το αντιστοιχήσαμε περάσαμε σε ένα φύλλο εργασίας 

όπου τα παιδιά  εργάστηκαν με κηρομπογιά!

Να και τα αντικείμενα που αρχίζουν από τα 9 αρχικά των ονομάτων των παιδιών 

τακτοποιημένα στη θέση τους!

Και να ένα μικρό μέρος από την διαδικασία της κατασκευής