Συμμετοχή Τμήματος1 του 8ου ΝΠΓ Νεάπολης
στον 8ο Πανελλήνιος Μαθητικός Διαγωνισμό Συγγραφής Παραμυθιού
Η συμμετοχή θεωρήθηκε απαραίτητη καθώς για δεύτερη χρονιά έτρεψαν στο πλαίσιο του Συλλογικού Προγραμματισμού
τα Σχέδια Δράσης
1ος χρόνος
2022-2023
"Η αυλή των ονείρων μας "
&
2ος χρόνος
2023-2024
"Η μοναδική μας αυλή"
Ένα Ουράνιο Τόξο στην αυλή του Νηπιαγωγείου!
Μια μέρα ο
Ραφαήλ στο διάλειμμα εκεί που έψαχνε την μπάλα βρήκε ένα μικρό, μικρούτσικο
ουράνιο τόξο! Τόσο μικρό, που χωρούσε στις δυο του χούφτες. «Παιδιά ελάτε να
δείτε τι βρήκα!» Φώναξε στα παιδιά, που περίμεναν την μπάλα για να παίξουν ποδόσφαιρο.
Πρώτος έτρεξε
ο Αχιλλέας «Μα αυτό είναι πάρα πολύ μικρό» είπε και φώναξε και τους άλλους.
‘Ένα πραγματικό ουράνιο τόξο στην αυλή του νηπιαγωγείου!» φώναξε η Ναταλία»
«Τόσο μικρό;
Να πούμε εκείνες τις μαγικές λέξεις να μεγαλώσει» είπε ο Θοδωρής. «Ξέρω» είπε ο
Δημήτρης. Εγώ θα λέω και εσείς θα επαναλάβετε. «Άμπρα Κατάμπρα Άμπρα Κατί το
ουράνιο τόξο μεγάλο να εμφανιστεί» Μα τίποτα! Ξαναδοκίμασαν με θυμωμένη-πολύ
θυμωμένη φωνή. «Άμπρα Κατάμπρα Άμπρα Κατί το ουράνιο τόξο μεγάλο να εμφανιστεί»
Μα τίποτα ξανά! Τις είπαν και τραγουδιστά με την πιο γλυκιά φωνή. «Άμπρα
Κατάμπρα Άμπρα Κατί το ουράνιο τόξο μεγάλο να εμφανιστεί» Πάλι τίποτα!
«Μήπως
πεινάει;» είπε ο Νικόλας. Και άρχισαν να το ταΐζουν με τα φρούτα που είχαν στις
τσάντες. Στο κόκκινο έδωσαν τις φράουλες της Αθηνάς, στο πορτοκαλί τον φυσικό
χυμό του Ματέο, στο κίτρινο τον ανανά της Αντωνίας, και οι πιο μικροί έφεραν
αχλάδι για το … πράσινο, βατόμουρα και μύρτιλα για το μπλε και το μωβ.
Με τόσες βιταμίνες
το βρήκε το χρώμα του άρχισε να φουσκώνει, να απλώνεται και να ξεδιπλώνεται
φαρδύ φαρδύ μέχρι το άπειρο και ακόμα παραπέρα. Η Ελισάβετ το έπιασε χαμηλά με
τα χέρια της και με μια κωλοτούμπα βρέθηκε
επάνω του. Ο Δημήτρης, η Χριστιάνα και ο Ματέο έβαλαν βεντούζες στα χέρια και
άρχισαν να σκαρφαλώνουν κι αυτοί και όλοι ένας- ένας με τη σειρά. Τελευταία πρόλαβε
και ανέβηκε και η κυρία γιατί ήταν κάπως ψηλή.
Κρατήθηκαν
σφιχτά όταν το ουράνιο τόξο, χορτάτο,
ξεκίνησε το στριφογύρισμα και το στροβίλισμα, το απότομο τίναγμα και τις
σβούρες! Ουπς! Σβουν! Μπλουμ! Ουπς! Σβουν! Μπλουμ!
«Ζαλίζομαι»
φώναξε κάποιος και το ουράνιο τόξο
σταμάτησε στη αυλή του Δημαρχείου Κατέβηκαν άλλοι κατακόκκινοι και
ιδρωμένοι, άλλοι κατακίτρινοι από φόβο, άλλοι καταπράσινοι από αγωνία και η κυρία μπλε-μαρέ άρχισε να μετράει ένα-ένα τα παιδιά και να
παίρνει τηλέφωνο στους γονείς επειδή κόντευε μία η ώρα.
Όλοι μαζί γονείς, παιδιά και η κυρία πήγαν μέσα στον Δήμαρχο
και ζήτησαν ένα αληθινό ουράνιο τόξο σαν μια παιδική χαρά με τσουλήθρες, τραμπολίνο, τραμπάλες, κούνιες, μονόζυγα
και ελατήρια. Ο Δήμαρχος άκουσε προσεκτικά τα παιδιά και είπε θα το σκεφτεί στα
σοβαρά.
Όταν βγήκαν έξω το ουράνιο τόξο δεν ήταν πουθενά! «Πού
πήγε, πού είναι;» όλο ρωτούσε ο Ραφαήλ. Ξέρω, εξαφανίστηκε, είπε ο Δημήτρης, το
είδα στην τηλεόραση έτσι γίνεται πάντα. Και όλοι ξεκίνησαν για το σπίτι …
μόνο ο Δήμαρχος άργησε να πάει σπίτι γιατί έψαχνε τον
εργολάβο για την παιδική χαρά ουράνιο τόξο!
ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!
Το παραμύθι των νηπίων έγινε ψηφιακό και μπορείτε να το διαβάσετε πατώντας πάνω στην εικόνα του εξώφυλλου.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου